Το βιβλίο επιχειρεί μια διαφορετική τοιχογραφία των πρώτων τριάντα χρόνων της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας, εστιάζοντας στην ανασυγκρότηση και στον τρόπο λειτουργίας της Αστυνομίας του Παρισιού μετά την Παρισινή Κομμούνα. Βασικό όχημα της έρευνας είναι ο αστυνομικός φάκελος που σχηματίστηκε μέσα από την πολυετή μυστική παρακολούθηση του σοσιαλιστή Παναγιώτη Αργυριάδη. Μέλος της Β΄ Διεθνούς, εκδότης σοσιαλιστικών εντύπων, μάχιμος δικηγόρος και προνομιακός συνομιλητής αναρχικών και σοσιαλιστικών ομάδων, ο Αργυριάδης παραμένει δραστήριος πολιτικά μέχρι τον θάνατό του και συγκροτεί ένα προσωπικό και ελαφρώς ιδιόμορφο διεθνές πολιτικό δίκτυο που παρουσιάζεται εδώ για πρώτη φορά. Ο φάκελός του εξετάζεται κατά αντιπαράσταση με άλλες πηγές και η έρευνα θέτει ξανά το ζήτημα εξέτασης του αστυνομικού αρχείου ως ιστορικής πηγής. Αναδεικνύονται ο ρόλος της γραφειοκρατίας, καθώς και οι αστυνομικές πρακτικές καταστολής και επιτήρησης, και υπογραμμίζεται η επίδρασή τους σε κοινωνικές και πολιτικές ομάδες.
Επισημαίνεται η εξαιρετική για την εποχή οργάνωση των κατασταλτικών μηχανισμών στη Γαλλία των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα και η σύγκρισή τους με τις αντίστοιχες σημερινές πρακτικές, που έχουν αναγάγει την επιτήρηση, τον έλεγχο και την καταστολή όχι απλώς σε επιστήμη, αλλά σχεδόν σε θεολογία.

Το βιβλίο εμπλουτίζεται με φωτογραφικό ένθετο.