Αναλύοντας τα τρία επίπεδα –του ανθρώπου, του κράτους και του διεθνούς συστήματος–, για να αξίζει τον κόπο να γραφτεί ένα κείμενο, απαιτείται να διαθέτει οντολογία, τουτέστιν, να περιγράφει την πραγματικότητα. Να αναφέρεται δηλαδή στα καταμαρτυρούμενα υπαρκτά γεγονότα των διαχρονικών διαδρομών πέντε περίπου χιλιετιών πολιτικού γίγνεσθαι. Να διατυπώνει έγκυρες εκτιμήσεις για το πώς σχετίζονται, διακρίνονται και συνδυάζονται τα τρία επίπεδα και το πως εκτυλίσσεται το πολιτικό γίγνεσθαι εντός κάθε κράτους, ταυτόχρονα και το πώς προσανατολίζεται το υπάρχον εθνοκρατοκεντρικό (διεθνές) σύστημα.

[…]

Ο σύγχρονος κρατοκεντρισμός, ο οποίος οδηγήθηκε σε υπαρξιακά αδιέξοδα λόγω υλισμού, αντιπνευματικών παραδοχών και μηδενιστικών παραδοχών, μπορεί να ανασυνταχθεί με όρους εθνικών συμφερόντων και πιο σημαντικό με όρους επιβίωσης και αυτοσυντήρησης των κυρίαρχων κρατών. Με παραμερισμό ή έλεγχο, επίσης, προπολιτικά προσανατολισμένων παραδοχών, της διεθνικής ιδιωτείας και φαινομένων όπως η τρομοκρατία, οι λαθρέμποροι και ανεξέλεγκτοι χρηματοοικονομικοί δρώντες. Ο κίνδυνος πυρηνικού πολέμου, επαναλαμβάνεται, είναι ένα άκρως σημαντικό ζήτημα και το γεγονός της σχετικής υποτίμησής του μεταψυχροπολεμικά καταμαρτυρεί πολλά ελλείμματα και διάχυτο πολιτικό και στρατηγικό ανορθολογισμό που κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία που συμπεριελάμβανε και ανορθολογικές απειλές χρήσης πυρηνικών όπλων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κλιμάκωση και πλανητικό πυρηνικό ολοκαύτωμα. Τα ίδια ισχύουν όσον αφορά, γενικότερα, την τεχνολογία. Τονίσαμε και υπογραμμίσαμε ένθεν και ένθεν ότι είναι ανωμαλία, εάν όχι και διαστροφή, εάν το έλλογο ανθρώπινο ον υπηρετεί την τεχνολογία αντί η τεχνολογία να υπηρετεί τον άνθρωπο. Όσο και να μιλούσε για ανθρώπους μηχανές ο συνεπής μηδενιστής La Mettrie, ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή αλλά έλλογη οντότητα προικισμένη με πνεύμα και ένστικτα αυτοσυντήρησης.