Τα έθιμα, οι παραδόσεις, τα παραμύθια, οι λαϊκές δοξασίες, μ' ένα λόγο τα λαογραφικά δεδομένα συνιστούν την ταυτότητα ενός λαού και μαζί με τη γλώσσα του βεβαιώνουν τη συνέχεια του ιστορικού του βίου.
Μέσα σ' αυτά αντικατοπτρίζεται η ιστορία κάθε λαού. Είναι επομένως ευνόητο το πόσο χρήσιμη είναι η διάσωση του λαογραφικού υλικού κάθε τόπου.
Η Κως με την πλούσια ιστορία της και με πληθυσμό αποτελούμενον κατά το μεγαλύτερο μέρος του από γεωργούς, στοιχείο φύσει συντηρητικό, πρέπει να διατηρεί πλούσιο και ποικίλο λαογραφικό υλικό. Μέρος του υλικού αυτού έχει κατά το παρελθόν δημοσιευθεί κατά καιρούς, όπως παραμύθια της Κω από τη συλλογή του Ιακ. Ζαράφτη που δημοσίευσε ο Άγγλος νεοελληνιστής Dawkins και ο Αυστριακός γλωσσολόγος Bisterich, λαϊκά άσματα επίσης της συλλογής του Ζαράφτη δημοσιευμένα στον 13ο τόμο του περιοδικού "Λαογραφία", το βιβλίο "Λαογραφικά της Κω" του Ηρ. Καραναστάση, το αδημοσίευτο λαογραφικό υλικό που υπέβαλε ο Νικ. Ζάρακας στο Λαογραφικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών και όσο βρίσκεται μέσα στις εργασίες του γράφοντος "Οι ζευγάδες της Κω", "Ποιμενικά της Κω" και "Παραδόσεις της Κω για τον Ιπποκράτη".
Παραμένει όμως πολύ αθησαύριστο υλικό ακόμα, που πρέπει να διασωθεί από τη σαρωτική μανία του σύγχρονου τουρισμού και που ατυχώς ο κίνδυνος αυτός αφήνει ασυγκίνητους τους αρμόδιους για τη συλλογή και τη διάσωσή του.
Η απλή, η άψυχη περιγραφή ενός εθίμου δεν το ζωντανεύει, αν αυτό δεν αποτελεί βίωμα του συλλογέα.
Είναι γι' αυτό αξιέπαινη η κ. Περσεφόνη Κουτσουράδη που με πολύ μεράκι, με επιμονή και κόπο συγκέντρωσε και μας παρουσιάζει με χάρη τα έθιμα και τα ξόρκια της ωραίας αυτής συλλογής. Αναστ. Καραναστάσης Αθήνα, 24.11.88 (Από τον πρόλογο στην α' έκδοση)