σπουδαιότητα ενός φωτογραφικού λευκώματος, όπως αυτό που έχουμε σήμερα στα χέρια μας, είναι αναμφισβήτητα πολύ μεγάλη και ευεργετική. Ο φωτογράφος του χωριού είναι ένας γνήσιος λαϊκός καλλιτέχνης, αφενός γιατί ο λαός είναι ο βασικός πρωταγωνιστής των φωτογραφιών, αφετέρου γιατί σε αυτόν κυρίως απευθύνεται το έργο. Πρόκειται για τον φωτογράφο Γιάννη Καραμάνο, πατέρα του Γιώργου Καραμάνου και οι δύο γεννήθηκαν και πέθαναν στο Μάνεση[ι] (ή ο Μάνεσης) Μιδέας - οι γονείς τους ήταν αγρότες.
Η θεματική του έργου τους, με ελάχιστες παρενθέσεις, είναι αξιοσημείωτη, συνεχής και συνεπής· υπήρξε, κατά βάση, η καταγραφή της προπολεμικής και μεταπολεμικής κοινωνίας σε κάθε της έκφανση. Η καταγωγή τους όξυνε την ευαισθησία τους στην καταγραφή της ζωής του Έλληνα, ο οποίος, αποκομμένος από τις μητροπόλεις της προόδου και των αποφάσεων, δίνει άνισο αγώνα σε αντίξοες συνθήκες.
Μέσα από τις 150 ασπρόμαυρες φωτογραφίες, φωτογραφικό υλικό σχετικά μικρό σε σύγκριση με την πλούσια αρχική παραγωγή, που κατάστρεψε και εξαφάνισε ο πανδαμάτορας χρόνος, ο φωτογράφος περιδιαβαίνει και καταγράφει με τον θαυμασμό ενός παιδιού και το αισθητήριο ενός καλλιτέχνη τον σφυγμό του ελληνικού χωριού, από το Αραχναίο και τις Λίμνες μέχρι τα καμποχώρια της αργολικής γης.
Η ελληνική αργολική ύπαιθρος, μέσα από τις φωτογραφίες του Γιάννη και του Γιώργου Καραμάνου, είναι ένας ζωντανός παλλόμενος τόπος, γεμάτος συγκρούσεις, ανακαλύψεις και αντιθέσεις. Η φωτογραφία έχει από τη φύση της ένα μεγάλο πλεονέκτημα: ακινητοποιεί σε δεδομένη ή σκόπιμα επιλεγμένη στιγμή και σε δέκατα του δευτερολέπτου την αέναη ροή του χρόνου, αιχμαλωτίζει τις εξελίξεις των φυσικών και των κοινωνικών δεδομένων, την ανθρώπινη ζωή και δραστηριότητα, καθώς και τις όποιες συνθήκες κάτω από τις οποίες προσδιορίστηκαν οι ρόλοι της, εγκλωβίζοντας και διατηρώντας την ακέραια, παραδίδοντάς την στην ιστορία και την αιωνιότητα.