Τα χρόνια του 17ου αιώνα αποτελούν μια χρονική περίοδο που έχει σημαδευτεί από μεγάλες εξερευνήσεις. Η Αφρικανική Ήπειρος θεωρείτο απρόσιτη, κατοικημένη από άγριους πληθυσμούς και άγρια θηρία, που τη χαρακτηρίζει μια άγνωστη χλωρίδα και πανίδα και ελεγχόταν από μαγικές δυνάμεις.

Τα μυστήρια της Αφρικής έκαναν την εικόνα του εξερευνητή ακόμα πιο συναρπαστική, γιατί ερχόταν αντιμέτωπος με μεγάλους κίνδυνους και απειλές στην ανακάλυψη Λιμνών, ποταμών και βουνών, συνεισφέροντας έτσι σημαντικά στον σχεδιασμό νέων χαρτών και στην αύξηση της παγκόσμιας γνώσης.

Η Αιθιοπία ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές περιοχές και εξερευνήθηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσοχή. Η ιστορία της έχει τις ρίζες της στην αυγή του ανθρώπινου είδους και ήταν η γη που μας αποκάλυψε τα λείψανα της Λούσι, μιας γυναίκας που έζησε πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια περίπου και αποτελεί το πιο παλιό ανθρωποειδές που είναι γνωστό στην επιστήμη. Στις αρχές του 19ου αιώνα, η Ιταλική Γεωγραφική Εταιρεία ανέθεσε στον λοχαγό Βιτόριο Μποτέγκο να αποκαλύψει το μυστήριο της διαδρομής του ποταμού Όμο. Αυτός οργάνωσε μια αποστολή από 250 αακάρι (ιθαγενείς στρατιώτες), εξοπλισμένους με γαϊδουράκια και καμήλες και εξερεύνησε τον ποταμό μέχρι το στόμιο του, το σημείο όπου τα νερά του ρέουν απ' ευθείας μέσα στη λίμνη Τουρκάνα, στη νοτιοδυτική Αιθιοπία. Με αυτή την ανακάλυψη ο Μποτέγκο έλυσε ένα από τα αινίγματα της σύγχρονης γεωγραφίας. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής ο Μποτέγκο σκοτώθηκε από μια φυλή που ζούσε σε μεγάλες ομάδες σε εκείνη την απόμακρη και ελάχιστα γνωστή γωνιά της Αιθιοπίας. Ακόμα και σήμερα, περισσότερες από 50 εθνικές ομάδες κατοικούν σε αυτή τη γη. Από τις δέκα κύριες ομάδες, μερικές ζουν σε περιοχές που είναι ακόμα δύσκολα να φτάσει κανείς.