Και η δραχμή άρχισε να διηγείται:
«Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έχω
αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Βλέποντας τις
δύσκολες μέρες που περνά ο τόπος μου και ότι πολλοί
έχουν αρχίσει να με νοσταλγούν, είπα να γράψω την
ιστορία μου.
Η πορεία μου, από τότε που γεννήθηκα, ταυτίζεται με
την πορεία της Ελλάδας. Οι βίοι μας είναι παράλληλοι.
Με την αρχαία δραχμή δεν με συνέδεσε τίποτα
περισσότερο εκτός από το όνομα. Εκείνη ήταν ισχυρή,
υγιής, περιζήτητη και κυρίαρχη σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο.
Στα σύγχρονα χρόνια ήμουν προβληματική, καχεκτική, ισχνή και ανίσχυρη, όπως και το νεοελληνικό κράτος.
Στις ένδοξες μέρες, τις χαρές τις επιτυχίες αλλά και στις απογοητεύσεις, τα βάσανα και τους καημούς αυτού του λαού ήμουν κι εγώ παρούσα.
Πολλές από αυτές άλλωστε όπως και η πολιτική κατάσταση της χώρας έχουν χαραχτεί επάνω
στο... κορμί μου. Σύμβολα και παραστάσεις στα κέρματα και τα χαρτονομίσματα αποδεικνύουν
του λόγου το αληθές...
Ελπίζω ο διάδοχός μου, το ευρώ, να μη γνωρίσει τις δυσκολίες και τις ταλαιπωρίες που γνώρισα εγώ τώρα που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βρίσκεται όχι προ των πυλών, αλλά εντός αυτών».