«Καμιά φορά τους χειμώνες, όταν η θάλασσα μοιάζει να βαθαίνει και να σκοτεινιάζει, ακούγονται κραυγές που φτάνουν ως τη στεριά. Κραυγές παιχνιδιάρικες και δελεαστικές.» Ο Μάρτιν, που πάντοτε ένιωθε μια ανεξήγητη έλξη προς τη θάλασσα, μετακομίζει με τη σύζυγά του Αλεξάντρα και τα δυο μικρά παιδιά τους στο ειδυλλιακό εξοχικό της οικογένειάς του, σε ένα γραφικό χωριό στο νησί Ούρουστ στις δυτικές ακτές της Σουηδίας. Ένα Σαββατοκύριακο του Γενάρη, ένα τηλεφώνημα αποσπά την προσοχή του και ο τρίχρονος γιος του εξαφανίζεται αφήνοντας πίσω του μόνο το κόκκινο κουβαδάκι του που επιπλέει στη θάλασσα. Παρά το γεγονός ότι το σώμα του δεν έχει βρεθεί, η αστυνομία καταλήγει πως πρόκειται για πνιγμό. Όταν η πρώην φωτογράφος της αστυνομίας Μάγια Λίντε φτάνει στο Ούρουστ, μαθαίνει για την εξαφάνιση του αγοριού και αποφασίζει να κάνει τη δική της έρευνα. Με τη βοήθεια της Μάγιας, ο Μάρτιν θα ανακαλύψει τις κρυμμένες αλήθειες της πόλης και των κατοίκων της, που ανέκαθεν έδιναν μυθολογική διάσταση στη θάλασσα. Μαζί θα κάνουν μια μακάβρια ανακάλυψη: και άλλα παιδιά έχουν βρει τραγικό θάνατο στα ίδια νερά την ίδια μέρα του Γενάρη, όλα στο ίδιο ακριβώς σημείο, αν και με μερικές δεκαετίες διαφορά. Είναι δυνατόν να πρόκειται για σύμπτωση ή μήπως η θάλασσα, όντως, καλεί τα παιδιά στα σκοτεινά της βάθη; Μια συναρπαστική ιστορία για τον χειρότερο φόβο κάθε γονιού, για τον πόνο, την απώλεια και την ελπίδα, αλλά και την ομορφιά της άγριας θάλασσας.