Όσοι σύγχρονοι φιλόσοφοι θεωρούν την ευτυχία αδύνατη, απλώς διαιωνίζουν το ρεύμα εκείνο της σκέψης, το οποίο από τον Πλάτωνα ως τον Καντ, μετέθετε εσαεί την πραγμάτωση. Ωστόσο δεν πρέπει να λησμονεί κανείς και το άλλο εκείνο ρεύμα το οποίο, από τον Αριστοτέλη ως τον Ερνστ Μπλοχ, δια μέσου του Σπινόζα, άνοιξε ένα διαφορετικό δρόμο, καθιστώντας την ευτυχία εν ενεργεία χαρά: πρωταρχικό αντικείμενο του στοχασμού και ταυτόχρονα πυρήνα της ευτυχισμένης και ουσιώδους ύπαρξης. Αυτός ο δρόμος δεν είναι αδιάβατος: όταν ο αναστοχασμός μεταμορφώνει την επιθυμία, τότε έχουμε κατορθώσει ν' αγγίξουμε την ευτυχία.