Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, 131 γερμανικές πόλεις βρέθηκαν στο στόχαστρο των συμμαχικών βομβαρδιστικών. Οι περισσότερες ισοπεδώθηκαν ολοσχερώς. Εξακόσιες χιλιάδες άμαχοι βρήκαν φριχτό θάνατο, ενώ επτάμισι εκατομμύρια Γερμανοί έμειναν άστεγοι.

Όταν το φθινόπωρο του 1997 ο W. G. Sebald παρουσίασε για πρώτη φορά τις διαλέξεις του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης με θέμα τις αεροπορικές επιδρομές κατά των γερμανικών πόλεων και την πενιχρή απήχησή τους στη λογοτεχνική κοινότητα της μεταπολεμικής Γερμανίας, το κύμα αντιδράσεων που προκάλεσε υπήρξε τεράστιο. Επισημαίνοντας "την ανικανότητα μιας ολόκληρης γενιάς Γερμανών συγγραφέων να καταγράψουν και να εντυπώσουν στη μνήμη μας όσα αντίκρισαν με τα ίδια τους τα μάτια", ο Ζέμπαλντ φαίνεται πως άγγιξε μια πληγή της μεταπολεμικής λογοτεχνίας, η οποία παραμένει ανοιχτή ακόμα και σήμερα, μισόν αιώνα αργότερα. Με κρυστάλλινη διαύγεια ο Ζέμπαλντ αναλύει τα γεγονότα της επίμαχης εποχής και μέσα από εύστοχα παραδείγματα προβάλλει τη θέση ότι η γερμανική λογοτεχνία απέτυχε να αντιπαρατεθεί ανοιχτά στη φρίκη του ολέθρου, μέσα από τον οποίο ξεπήδησε η κατοπινή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία, υποστηρίζοντας συγχρόνως ότι για τους συγγραφείς της συγκεκριμένης περιόδου σημαντικότερος από τη νηφάλια αποτύπωση της πραγματικότητας υπήρξε ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητάς τους στη νεοσύστατη μεταπολεμική κοινωνία.