Όταν το παρόν είναι δυσάρεστο, ανατρέχεις στο χθες και στις στιγμές του. Συντονίζεσαι σε μπλε διάθεση. Θυμάσαι εικόνες από ταξίδια, αρώματα από παλιούς εραστές και τους ήχους της θάλασσας από καλοκαιρινές διακοπές. Ξημερώματα στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου να ατενίζεις τα αστέρια ή να στριμώχνεσαι στις μπροστινές θέσεις για να προλάβεις να δεις τον ήλιο να ανατέλλει μέσα από τη θάλασσα. Μπερδεύονται οι λέξεις με τον ιδρώτα, χαμένος στην παράνοια του Αυγούστου. Τζιν τόνικ, ποιητικές βραδιές με θέα το κάστρο της Αστυπάλαιας, το αυγουστιάτικο φεγγάρι να ανατέλλει πίσω από τα βράχια κι εσύ να φιλάς την Ηλέκτρα. Ο Δημήτρης ακόμα θυμάται το χθες, αλλά πού χρόνος για έρωτες...