Την έλεγαν Κατερίνα και ήταν καθηγήτρια. Είχε περάσει πολλά, είχε εξαπατηθεί, είχε ζήσει δύσκολες στιγμές. Κι όμως πίστευε πως η ζωή είναι ωραία.

Την έλεγαν Κατερίνα και ήταν μαθήτρια. Δεν είχε βγει ακόμα στη ζωή, δεν είχε ανοίξει τα φτερά της, δεν είχε πληγωθεί. Κι όμως πίστευε πως η ζωή είναι ωραία, όταν συμπληρώνεις τη φράση μ’ ένα ερωτηματικό.

Κάποτε οι δυο γυναίκες συναντήθηκαν. Η σύγκρουση αναπόφευκτη και η μοίρα τους τραγικά ειρωνική τις έφερε αντιμέτωπες με μια αλήθεια που ξεπερνούσε και το πιο μεγάλο ψέμα.

Κι όσες φορές κατάφεραν να δραπετεύσουν από το πεπρωμένο, άλλες τόσες εκείνο τους θύμιζε πως η φυγή είναι είναι αδύνατη.