ΠΕΣ ΠΩΣ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ Σαράντα χειμώνες πίσω της. Φώτα, γιορτές, θλίψη και έρωτες, μοναξιά, φόβοι κι ελπίδες σε κάθε εμπόδιο. Πρόσωπα έφυγαν, πρόσωπα ήρθαν και έφυγαν κι αυτά, κι εκείνη, η γυναίκα με τ’ άσπρα στην άκρη του παρτεριού, κρατάει το κεφάλι της κόντρα στον άνεμο και μελετάει τα γενέθλια της, όπως κάθε χρονιά στον ερχομό της Άνοιξης. Ευάλωτη, αλλά και δυνατή, θα τα βγάλει πέρα κι αυτή τη φορά.