Στα τέλη του 19ου αιώνα στον Λίβανο, ο Ουακίμ Νασάρ, μετά από κάποια περίεργα γεγονότα, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το χωριό του. Με ό,τι χρήματα του έχουν απομείνει, αποφασίζει να εισαγάγει την καλλιέργεια του πορτοκαλιού σε μια περιοχή όπου ως τώρα καλλιεργούνταν μονάχα ελιές και μουριές. Το παράτολμο εγχείρημά του πετυχαίνει. Στη συνέχεια φτιάχνει μια μεγάλη οικογένεια και χτίζει το περιβόητο Μεγάλο Σπίτι, σύμβολο της επιτυχίας και της δύναμής του. Αποκτά τον σεβασμό των κατοίκων της περιοχής, καθώς, εκτός από δυναμικός, είναι δίκαιος, μεγαλόψυχος και βοηθά όσο περισσότερο μπορεί τους ανθρώπους γύρω του. Tα χρόνια όμως της ευημερίας και της οικογενειακής ευτυχίας θα τα διαδεχτούν τα σκοτεινά χρόνια του πολέμου, που θα αλλάξουν τα πάντα. Τα πάντα, εκτός από τον οικογενειακό πυρήνα που θα παραμείνει αναλλοίωτος, σταθερή αξία που θα αναδειχθεί τελικά δυνατότερη απ' οτιδήποτε άλλο. Μέσα από μια εκθαμβωτική αφήγηση, ο Σαρίφ Μαζνταλάνι ζωντανεύει ένα συναρπαστικό οικογενειακό έπος, περιγράφοντας με απαράμιλλα χρώματα την άνοδο, το απόγειο και την παρακμή της φαμίλιας των Νασάρ, της οποίας τα μέλη δεν θα χάσουν ποτέ την ελπίδα τους και θα δικαιωθούν από τον χρόνο. Χάρη σε αυτό το μυθιστόρημα, ο Μαζνταλάνι χαρακτηρίστηκε ως ο «Προυστ του Λιβάνου».

«Ανέκδοτες ιστορίες, θρύλοι και μύθοι υ­φαίνουν μια απόλυτα ζωντανή αφήγηση. Ο συγγραφέας αναβιώνει τον Λίβανο του 19ου αιώνα μπροστά στα μάτια μας, με τους αφέ­ντες του, τους τσιφλικάδες του, τις τούρκικες στρατιές, τους εξόριστους και τους κρε­μασμένους του».

Le Monde des livres

 «Ο Σαρίφ Μαζνταλάνι θα μπορούσε με βάση τον περιπετειώδη βίο των Νασάρ να γράψει μια παραδοσιακή ιστορία, εξωτική και ανατολίτικη. Όμως εκείνος έγραψε ένα υπέροχο και φιλόδοξο μυθιστόρημα […] χρησιμοποιώ­ντας τη γαλλική γλώσσα με τρόπο υπέροχο, εφευρετικό και πανέξυπνο».

L'Express

 «Χρησιμοποιώντας το κλασικό χνάρι της α­νόδου και της πτώσης, η ιστορία του Μεγάλου Σπιτιού ξαναφέρνει στην επιφάνεια μια ολόκληρη πτυχή της ιστορίας του Λιβάνου. Με εκπληκτικό ύφος, ο συγγραφέας μοιράζεται μαζί μας τη σκέψη πως είναι αδύνατον να γνωρίσουμε απόλυτα το παρελθόν: αναζητώντας να αποκαταστήσουμε την αλήθεια για τους προγόνους μας, αναγκαζόμαστε πά­ντοτε να καταφύγουμε στον νόμο των πιθανοτήτων, να ενεργοποιήσουμε τη φαντασία μας. Και να επινοήσουμε μυθιστορήματα».

Lire