Η ιστορία μιας φανταστικής οικογένειας διατρέχει στο διάστημα ενός αιώνα (1878-1978) με επίκεντρο την Κρήτη. Πρόκειται για την οικογένεια του δάσκαλου Παπαουλάκη, υπαρκτού προσώπου, άγνωστου όμως κατά τα υπόλοιπα, εκτός από το ότι υπήρξε επιστάτης στην ανασκαφή του Μίνωος Καλοκαιρινού που έφερε στο φως το παλάτι της Κνωσού είκοσι χρόνια πριν από τον Εβανς (ο ανασκαφεας είχε μάλιστα ανακαλύψει και τον λαβύρινθο). Με έρεισμα αυτό το πραγματικό γεγονός, το μυθιστόρημα ξετυλίγει το δικό του μίτο με κύκλους ανά εικοσαετία.
ανά εικοσαετία, δηλαδή, ιστορικά συμβάντα ή διάφορες γιορτές δίνουν λαβή να διασταυρωθούν τα πρόσωπα του μυθιστορήματος, να εξελιχθούν γεγονότα, αλλά και να γίνουν οι ανάδρομες στο χρόνο που έχει μεσολαβήσει.
Ήρωες του μυθιστορήματος εκτός από το δάσκαλο και τη γυναίκα του Αννεζα, είναι οι γιοι του Σηφης και Αντρέας με τις οικογένειες τους. Ο Σηφης, άνθρωπος λαϊκός, ευθύς, μετά τη μικρασια αριστερός, παίρνει μέρος στους περισσότερους πόλεμους του εικοστού αιώνα είτε ως εθελοντής είτε ως αντάρτης, εξορίζεται, δραπετεύει, παντρεύεται τη μικρασιατισσα Παρασκευή, τέλος σκοτώνεται «υπ’ αγνώστου» ανήμερα των Φώτων στο χωριό του, μέσα στις ελιές, το ’58. Ο γιος Χρίστος θα θέσει είκοσι χρόνια αργότερα το ερώτημα ποιος σκότωσε τον πατέρα του και θα ακούσει εκδοχές όπου το πολιτικό έγκλημα αγγίζει τη βεντέτα...