Μου κρατούσε την παλάμη πάνω στο στήθος της η καρδιά της χτυπούσε υπόκωφα γύρισα κι έπιασα το μπράτσο της. Καντυ τον μισείς δεν είναι έτσι;
Μου ανέβασε το χέρι στο λαιμό της η καρδιά της χτυπούσε κι εκεί φτωχέ Κουεντιν
Το πρόσωπο της κοιτούσε τον ουρανό ήταν χαμηλά τόσο χαμηλά ώστε όλες οι ευωδιές κι οι θόρυβοι της νύχτας φαίνονταν ναχαν μαζευτεί κάτω σαν κάτω από μια βαριά τέντα ιδιαίτερα τρύπωνε μέσα μου το αγιόκλημα μαζί με την αναπνοή μου απλωνόταν στο πρόσωπο και στο λαιμό της σα βαφή το αίμα της χτυπούσε ρυθμικά πάνω στο χέρι μου στηριζόμουνα στο άλλο μου χέρι άρχισε να τινάζεται και να πηδάει κι έπρεπε να ρουφάω δυνατά για να αναπνεύσω αέρα μέσα σε εκείνο το πυκνό γκρίζο αγιόκλημα ναι τον μισώ θα πέθαινα για αυτόν έχω κιόλας πεθαίνει για αυτόν και ξαναπεθαινω για αυτόν κάθε φορά που γίνεται κείνο όταν σήκωσα το χέρι μου και μπορούσα ακόμη να νιώθω τα κλαδάκια και τα χόρτα να μου καινέ την παλάμη...