Συμβαίνουν παράξενα πράγματα τελευταία. Από τότε δηλαδή που εμφανίστηκε η μορφή στο κελάρι. Η Ξένια ανησυχεί, έχει κακό προαίσθημα. Δε θέλω να στενοχωριέται.

Σήμερα είναι τα γενέθλια της πριγκίπισσας. Κλείνει τα επτά. Σαν χθες μου φαίνεται που γεννήθηκε. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Το πρωί παίρναμε το πρωινό μας στην κουζίνα και σχεδιάζαμε να πάμε όλοι μαζί για την τούρτα, όταν ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Η Ξένια άνοιξε και μετά από λίγο άκουσα φασαρία. Έτρεξα να δω τι συνέβαινε. Ήταν αυτή. Η μορφή στο κελάρι. Αυτή τη φορά είχε εμφανιστεί ως Μαρία. Πότε θα μας αφήσει επιτέλους ήσυχους; Είναι πανούργα οντότητα. Αν δεν είχα κανονίσει ο ίδιος την ταφή της αδελφής μοου μπορεί και να είχα ξεγελαστεί.

Απόσπασμα ημερολογίου που βρέθηκε στο Σημείο Μηδέν

Μια σκοτεινή πόλη όπου κυριαρχεί το χάος, η τρέλα και ο θάνατος... Παράξενα πρόσωπα ζωντανών (και όχι μόνο) περιφέρονται με απόκοσμη απελιπισία...

Μέσα από τους διαλόγους και τις αφηγήσεις πολλών διαφορετικών ατόμων, παίρνει σάρκα και οστά ένας κόσμος συγκεχυμένος, απόλυτα νοσηρός και μακάβριος όπου οι απαντήσεις στοιχειώνουν σαν φαντάσματα...

Ένα έργο σχεδόν μινιμαλιστικής dark αισθητικής και στυλιζαρισμένης κινηματογραφικής αφήγησης.