Ινδία, 1764. Ένα μικρό νησί στ’ ανοιχτά της Βομβάης γίνεται το σκηνικό της παράξενης συνάντησης δύο ανθρώπων — και δύο κόσμων. Ο Γερμανός αστρονόμος Κάρστεν Νίμπουρ, που βρίσκεται σε επιστημονική αποστολή στην Ανατολή, βλέπει να πεθαίνουν ένας ένας οι συνεργάτες του. Μόνος και άρρωστος από ελονοσία, αρχίζει να αμφιβάλλει για ό,τι πίστευε. Και τότε συναντά τον Μούσα αλ-Λαχούρι, έναν Πέρση κατασκευαστή αστρολάβων, που ταξιδεύει από την Τζαϊπούρ προς τη Μέκκα. Αποκλεισμένοι και οι δύο στο κατάφυτο νησάκι, ανάμεσα σε φίδια, πιθήκους και παράξενα γλυπτά, περνούν τις νύχτες τους κοιτάζοντας τ’ αστέρια και λέγοντας ιστορίες κοντά στη φωτιά. Η Κριστίνε Βούνικε γράφει ένα μυθιστόρημα για την ανθρώπινη περιέργεια, τα όρια της γλώσσας, την οι­κουμενική ανάγκη μας να υφαίνουμε αφηγήσεις για να δώσουμε νόημα στα ακατανόητα του κόσμου.