Το έργο αυτό δεν είναι μόνο ένα θαυμάσιο και υπερτολμηρό έργο, είναι αυτό που
άνοιξε το δρόμο στον Φοντενέλ για να γράψει τους "Κόσμους" του, στο Βολτέρο την
ιδέα του "Μικρομέγα", στον Σουϊφτ του "Γκιούλιβερ" και στον Βερν το "Από τη γη
στη σελήνη". Όμως το πολύ σημαντικό βρίσκεται στο ότι δεν ξεπεράστηκε από
κανέναν τους. Γιατί ο Μπερζεράκ δεν ταξίδεψε μόνο στις "εξωτερικές"
αυτοκρατορίες του φεγγαριού, αλλά -κύρια- στις αχανείς αυτοκρατορίες της δικής
μας σελήνης, του μεγάλου ανεξερεύνητου κόσμου της φαντασίας, της υπαρξιακής
αγωνίας, της αίσθησης του τραγικού.