Στον ανά χείρας τόμο δημοσιεύονται 12 διηγήματα από τα τέσσερα χρωματιστά βιβλία του Στρατή Μυριβήλη: το Πράσινο (1936), το Γαλάζιο (1939), το Κόκκινο (1952) και το Βυσσινί (1959). Δύσκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς την ύπαρξη απολύτως αντικειμενικών κριτηρίων στην κατάρτιση ανθολογιών, είτε ποιητική ύλη αφορούν είτε πεζογραφική. Ο στόχος εδώ, πάντως, ήταν να δοθούν συγκεντρωμένες χαρακτηριστικές ψηφίδες από την όλη διηγηματική σύνθεση που κατόρθωσε ο συγγραφέας. Και φυσικά να μη λείψει κανένα από τα διηγήματά του που τιμήθηκαν από τον ομόθυμο έπαινο της κριτικής. Χωρίς να αδικηθεί κανένα από τα βιβλία του, τα δύο προπολεμικά και τα ισάριθμα μεταπολεμικά, κρίθηκε αναγκαίο και ωφέλιμο να ακουστούν όλες οι λογοτεχνικά ισχυρές φωνές που, αδιάσπαστες και με αρμονική τη συλλειτουργία τους, συγκρότησαν τον ξεχωριστό λόγο του. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να απουσιάζει ο (πρωτοποριακά) αντιπολεμικός Μυριβήλης, ο θεολογών, ο ερωτικός, ο λυρικός, ο βαθύς γνώστης και επίμονος διάκονος της παραδοσιακής ποίησης (για παράδειγμα με τη χρήση από ήρωές του δεκαπεντασύλλαβων δίστιχων), ο χιουμορίστας, ο Λέσβιος βέβαια, χωρίς πια την αναίτια έτσι κι αλλιώς απειλή της επίκρισής του ως ηθογράφου.