Η Μυρσίνη Λαμπράκη και η Engin Akin υπερβαίνουν τα αυστηρά και καθορισμένα όρια των προκαταλήψεων που χωρίζουν τους δύο λαούς και καταθέτουν το δικό τους τρόπο για να προσεγγίσουμε το κοινό μας παρελθόν, τα κοινά προϊόντα μιας κοινής γεωγραφίας και μιας κοινής γαστρονομικής φιλοσοφίας.
Η κατάθεση των δικών τους γευστικών εμπειριών, από τις δεκάδες ξεχασμένες τοπικές κουζίνες, που συμπιέστηκαν κάτω από τη σαρωτική επέλαση και την απελπιστική εθνική τυποποίηση και ομοιομορφία του μουσακά, του ντολμά και του μπακλαβά, αν και αρχικά φάνταζε ένα παράτολμο εγχείρημα, είναι πλέον πραγματικότητα.