Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να παρουσιάσει μια ερμηνεία της ιστορίας της Δύσης, και πιο συγκεκριμένα μια πολιτική ερμηνεία της διαρκούς επανάστασης, που ήταν το χαρακτηριστικό της γνώρισμα.
Η θέση μου είναι η εξής: η πόλις είναι η βασική πηγή της δυτικής ανάπτυξης. Πριν από την επινόησή της, οι άνθρωποι ζούσαν σύμφωνα με τη σχεδόν αμετάβλητη τάξη των οικογενειών, που επιβιώνει μέχρι σήμερα σε πολλές περιοχές του κόσμου. Με την πόλι, η ανθρωπότητα μπαίνει σ’ έναν καινούργιο δρόμο, εκείνον της πολιτικής, με την έννοια της διαχείρισης των κοινών, και η ιστορία της Δύσης γίνεται ιστορία των τεσσάρων μεγάλων πολιτικών μορφών της: πόλις πρώτα, και, στη συνέχεια, αυτοκρατορία, Εκκλησία, και έθνος.

Η μελέτη αυτή προσπαθεί να παρακολουθήσει την πολιτική, αλλά και διανοητική και θρησκευτική, ιστορία της Δύσης, συνδέοντάς τη συνεχώς με το κατ’ εξοχήν πολιτικό πρόβλημα: Πώς μπορούμε να κυβερνηθούμε; Οπότε αυτή η συστηματική ιστορία των πολιτικών μορφών αποτελεί συγχρόνως μια σπουδή πολιτικής φιλοσοφίας.