Τότε αναδύθηκαν από μέσα μου εντάσεις και δυνατότητες πέραν της μεταφυσικής, που με απογείωσαν οριστικά στη σφαίρα του απόλυτα τραγικού. Τη στιγμή εκείνη κατάλαβα πως έπρεπε να υπερασπιστώ την ηθική του κακού και να παίξω τον ρόλο ενός δραματικού απόστολου πέρα από τη λογική των τετριμμένων. 

Εξάλλου, δεν είχα και άλλες επιλογές στην κατάσταση που βρισκόμουν από το να παίζω με συνειδήσεις και συγκυρίες. Μόνο που δεν υπολόγισα όσο έπρεπε στο φωτεινό ήμισυ μιας απελπισίας που ονομαζόταν Ελπίδα Γιαρμάς. Πάντως, ο «μεγάλος θανατικός» άρχισε παραμονές Χριστουγέννων του 1981 στην οδό Κλεμανσώ.
Στο παλιό μας σπίτι…