Στις «Ρωγµές του Χρόνου» περιγράφεται το χρονικό σηµείο, δυόµισι αιώνες µετά την Ισοπέδωση των Πάντων -αποτέλεσµα ολοκληρωτικού πολέµου το 2250, που µετά τη λήξη του η ανθρωπότητα µετουσιώθηκε σε τερατώδη οντότητα-, όπου ο Άντον και ο Έβιαν, δύο «Τελικοί Εργάτες», δύο προϊόντα του καιρού τους, βιώνουν τη στυγνή καθηµερινότητα ενός δυστοπικού µέλλοντος κάτω από καθεστώς απόλυτου ελέγχου που παίρνει µορφή ακόµα και στη δοµή των πόλεων. Αυτοί οι ασήµαντοι Τελικοί Εργάτες, ό,τι πλησιέστερο στον αγνό άνθρωπο, θα εµπλακούν -χωρίς να το συνειδητοποιούν αρχικά- στην αναζήτηση µιας υπερκόσµιας κατασκευής που εκτοξεύει τους κατόχους της στην ανώτερη κλίµακα Πολιτισµών, ενός γρίφου που περιέχει έξι Παράγοντες και ένα πλανητικό σώµα, και που η ανακάλυψή του, αλλά ταυτόχρονα και η απόκρυψη αυτού, είχε ήδη γίνει κατά τη διάρκεια του πολέµου.

Μερικά καταλυτικά περιστατικά που συνδέονται και µε γεγονότα του πολέµου το 2250, κάποια φαινοµενικά ασήµαντα συµβάντα -όπως, µεταξύ άλλων, ένα ασυνήθιστο όνειρο- αλλά κυρίως η αρωγή µιας µυστηριώδους παρουσίας, οι στρατηγικοί χειρισµοί από τους άπληστους διαφεντευτές της ανθρωπότητας -το Έβδοµο- και η αδηφάγος παρέµβαση µιας εξωγήινης φυλής που έχει προφητικές ικανότητες και οραµατίζεται Συµπαντική κυριαρχία, θα δηµιουργήσουν ρωγµές πάνω στο γυαλί του Χρόνου, όπου µέσω αυτών θα διαρρεύσει ο κρυµµένος στη χρονική άβυσσο γρίφος, και θα πυροδοτήσουν την επανεκκίνηση της αναζήτησης της υπερκόσµιας κατασκευής.