Η Ελένη και η Άννα, η Άννα κι η Ελένη είναι αχώριστες.
Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.
Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά θα πέσει, λένε.
Η Ελένη όμως ξέρει πως τα μήλα είναι στρογγυλά.
Καμιά φορά κατρακυλούν – δεν πέφτουν πάντα κάτω απ’ τη μηλιά.

Γιαγιά, κόρη, εγγονή. Τρεις γενιές. Τρεις ρόλοι αναπτύσσονται στις σελίδες και περιγράφουν τις διαγενεολογικές σχέσεις: τη σκυτάλη που περνά από χέρι σε χέρι, την αγάπη που σου αφήνει χώρο και σε οπλίζει με δύναμη για να βλέπεις με τα δικά σου μάτια και να μιλάς με τη δική σου φωνή.

Η Κοτσίδα ανανάς είναι ένα βιβλίο για την προσωπική ελευθερία και την αγάπη που επιτρέπει. Για την αλληλεγγύη -γυναικεία και μη. Μια ιστορία για παιδιά και γονείς που έχουν το θάρρος να είναι ο εαυτός τους, και να αγκαλιάζουν το διαφορετικό.

Γράφει η εικονογράφος Πέρσα Ζαχαριά: «Σε μια κοτσίδα ανανά συναντάμε τη δύναμη της παιδικότητας.
Τη στιγμή της απελευθέρωσης και το θάρρος να βρούμε τη δική μας φωνή.
Ζωγράφισα λοιπόν μια ηρωίδα που με τρυφερότητα αγκαλιάζει το παρελθόν και το μέλλον της, όπως και η ίδια έχει αγκαλιαστεί.
Προσπάθησα στην εικονογράφηση να αποτυπώσω τη ματιά του παιδιού.

Ιπτάμενες παρτιτούρες, χαμογελαστά έντομα και ο τρόπος που ακούν πολλές φορές τα παιδιά τη μεταφορά, κυριολεκτικά, όπως για παράδειγμα στην εικόνα με τα μήλα.

Τέλος, το ίδιο το κείμενο με οδήγησε σε φωτεινά και γλυκά χρώματα αλλά και σε χρωματικές αντιθέσεις».