Μερικές φορές παίζουμε με το φίλο μου τον Δημήτρη το παιχνίδι του φόβου. Το λέμε έτσι γιατί ο ένας τρομάζει τον άλλο και μετά γελάμε. Κάποιες άλλες φορές, όμως, φοβάμαι ενώ δε θέλω να φοβάμαι. Όπως τη νύχτα που η μαμά κλείνει το φως για να κοιμηθώ. Ώσπου ένα βράδυ σκέφτηκα: «Για να δω, τι έχει μέσα του το σκοτάδι;» Έκλεισα τα μάτια και τότε είδα...

«Το παιχνίδι του φόβου» παίζουν η Ελένη και ο Δημήτρης, τρομάζουν ο ένας τον άλλο και μετά γελάνε. Όμως η Ελένη κάποιες άλλες φορές νιώθει να φοβάται πραγματικά, όπως όταν η μητέρα της κλείνει το φως το βράδυ για να κοιμηθεί η μικρή. Μια ιστορία που βοηθά τους μικρούς φίλους να νιώσουν «μεγαλύτεροι» από τους φόβους τους.