Πόσο θα ’θελα ένα τρένο να οδηγώ και με καμάρι όλο τον κόσμο να τον χαιρετώ!
Άσπρα και γκρίζα σύννεφα η καμινάδα μου θα βγάζει και ο κόσμος με αγάπη θα φωνάζει:
Τσαφ τσουφ το τρένο πάλι φεύγει, για μακρινούς τόπους ταξιδεύει!