Ακόμα και σήμερα στον σύγχρονο κόσμο και στον σύγχρονο άνθρωπο επιβιώνουν μύθοι και πεποιθήσεις που δείχνουν και αντανακλούν την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον. Μια σχέση φόβου και αδυναμίας απέναντι στη δύναμη του περιβάλλοντος το οποίο παράλληλα απεικονιζόταν στη συνείδηση και ως καταφύγιο ή ενδιαίτημα στον αγώνα της ζωής. Τα βιώματα του φόβου, του ανταγωνισμού, της αντιπαλότητας και της αδυναμίας είναι διαρκή μέχρι σήμερα.

Ωστόσο αντέδρασε ανταγωνιστικά απέναντι στο περιβάλλον σε μια πεισματική διαφοροποίησή του από αυτό, διαχώρισε τον εαυτό του από αυτό και λειτούργησε αντίρροπα απέναντι στο φόβο και την ισχύ που του ενέπνεε το περιβάλλον.

Ο ψυχολογικός μηχανισμός παραγωγής εικόνων εχθρότητας απέναντι στη φύση, είναι ίδιος με αυτόν που παράγει εχθρότητα μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών. Η φύση μας πριμοδοτεί με δύο μοντέλα, το μοντέλο της ανταγωνιστικότητας και το μοντέλο της συμβίωσης.

Από την ώρα που εμείς έχουμε την ευκαιρία της νοητικής επιλογής, σύμφωνα και με ουσιαστικότερες ανάγκες είναι στο χέρι μας ποιο μοντέλο θα αναπτύξουμε περισσότερο. Κυρίαρχα θα πρέπει να επίλέξουμε αυτυό που εξυπηρετεί καλύτερα τις πραγματικές ανάγκες μας. Έχοντας ξεφύγει από το σημείο όπου η φύση αποτελούσε κίνδυνο για τον άνθρωπο, κινδυνεύουμε πλέον ψυχολογικά, πολιτισμικά και σωματικά από τη δική μας εχθρότητα απέναντι σε αυτήν.

Πρέπει να επιλέξουμε το συμβιωτικό μοντέλο και να καλλιεργήσουμε μια συμπαθητική και εξυπηρετική σχέση προς τη φύση.