Ποιος πατέρας και ποια μητέρα δεν ξέρει σήμερα ότι «το βρέφος είναι άτομο», ότι υπάρχει «ενδομήτριος ζωή», ότι «όλα παίζονται πριν από την ηλικία των πέντε χρόνων» ή ότι «δεν υπάρχουν κακές μητέρες», χωρίς όμως να ξέρει πάντοτε ότι αυτές οι εκφράσεις οφείλονται εν πολλοίς στην Ντολτό (1908-1988) αλλά και τι σημαίνουν ακριβώς; Ποια είναι τα στάδια της εξέλιξης του παιδιού, από τη σύλληψή του μέχρι την εφηβεία; Τι εννοούμε όταν λέμε «οιδιπόδειο σύμπλεγμα»; Τι πρέπει να απαγορεύουμε και τι πρέπει να επιτρέπουμε; Πώς πρέπει να αναγγείλουμε σε ένα παιδί ένα θάνατο ή μια γέννηση; Η Ντολτό είχε απαντήσεις για όλες αυτές τις ερωτήσεις κι ο Jean-Claude Liaudet κάνει στο βιβλίο μια σύνθεσή τους διανθισμένη από συγκεκριμένα παραδείγματα. Ένα γλωσσάρι με τα πιο συνιθισμένα προβλήματα του παιδιού (επιθετικότητα, ανορεξία, τραυλισμός, εφιάλτες, νυχτερινή ενούρηση κτλ.) και μια βιογραφία της Ντολτό συμπληρώνουν αυτό το βιβλίο)