Η πρώτη έκδοση του βιβλίου Ψυχοπαθολογία κυκλοφόρησε το 1974, ως αποτέλεσμα των συζητήσεων μεταξύ των Gerald Davison και John Neale από τις εμπειρίες τους σχετικά με τη διδασκαλία του μαθήματος της Ψυχοπαθολογίας. H Ann Kring έγινε μέλος της ομάδας αυτής το 2001 και, με τη σειρά της, προσκάλεσε τη Sheri Johnson το 2004 να συμμετάσχει και αυτή στη συγγραφή της νέας έκδοσης.
Στην πορεία του το βιβλίο έχει υποστεί αλλαγές που έχουν συμβάλει στη βελτίωσή του. Μια αλλαγή είναι ο τίτλος του, καθώς ο όρος ψυχοπαθολογία διαιωνίζει το στίγμα ότι οι άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές «δεν είναι φυσιολογικοί» με πολλούς τρόπους. Μία δεύτερη αλλαγή είναι η έμφαση στο ότι τα άτομα με ψυχικές διαταραχές είναι πρώτα και κύρια άνθρωποι.
Από τη σύλληψή του το βιβλίο αυτό σχεδιάστηκε με στόχο τη διατήρηση μιας ισορροπίας αφενός μεταξύ της έρευνας και της κλινικής εφαρμογής και, αφετέρου, της χρήσης επιστημονικών παραδειγμάτων ως οργανωτικής αρχής. Στη 14η έκδοση του βιβλίου εξακολουθεί να δίνεται έμφαση σε μία συνθετική προσέγγιση. Αυτό επιτυγχάνεται με το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επιδεικνύεται για εκτενή κάλυψη των πρόσφατων ερευνών, η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του έργου. Μία τρίτη αλλαγή είναι η επιπλέον ενσωμάτωση πολλών παιδαγωγικών στοιχείων, τα οποία έχουν σχεδιαστεί με βάση την ανατροφοδότηση από φοιτητές και καθηγητές. Για παράδειγμα, στην ενότητα «Εστίαση και διερεύνηση» παρουσιάζεται έρευνα αιχμής σε επιλεγμένα θέματα, ενώ σε άλλες ενότητες τονίζεται η ενεργητική κατασκευή της γνώσης.
Οι συγγραφείς, χρησιμοποιώντας προσιτή γλώσσα, μας δίνουν πλήρη εικόνα των θεμάτων που σχετίζονται με την ψυχοπαθολογία, καθώς και των ζητημάτων που προκύπτουν, λαμβάνοντας υπόψη τις όποιες δυσκολίες των φοιτητών να σχηματίσουν μια ολοκληρωμένη άποψη.