Κανένα είδος στοργής ή τρυφερότητας δεν μπορεί να συγκριθεί με την αγάπη που πλουσιοπάροχα δεχτήκαμε όταν ήμασταν βρέφη. Οι προσπάθειές μας να αναβιώσουμε τη μητρική αγάπη είναι καταδικασμένες να υπολείπονται αυτών των πρώιμων και ανεξίτηλων εντυπώσεων.

Υπάρχει νευρωτική ανάγκη να σε αγαπούν που να είναι εμφανώς διακριτή και ξέχωρη από τη «φυσιολογική» ανάγκη; Οι νευρωτικοί είναι άνθρωποι που δεν έγιναν ποτέ αποδεκτοί ή δεν αγαπήθηκαν ποτέ σαν παιδιά γι’ αυτό και βιώνουν μια αφύσικη λαχτάρα για αποδοχή και αγάπη.

Αυτή η λαχτάρα για αγάπη είναι τόσο συχνή και τόσο αναγνωρίσιμη στις νευρώσεις που θεωρείται μια από τις πιο ασφαλείς ενδείξεις της ύπαρξης άγχους. Ο νευρωτικός άνθρωπος είναι ανίκανος να αγαπήσει, αλλά έχει μεγάλη ανάγκη να αγαπηθεί. Και είναι έτοιμος να καταβάλλει κάθε τίμημα για να το επιτύχει.