Στην Ποιμαντική όλα όσα στοιχειοθετούν τη θεωρία και την πράξη τους έχουν τη θέση τους. Τίποτε δεν πρέπει να παραλείπεται και τίποτε να μην πηγαίνει χαμένο. Τα κείμενα που συγκροτούν το βιβλίο θέτουν προβληματισμούς αλλά δίνουν και απαντήσεις. Κάποια από τα ερωτήματα που θέτει αφορούν στις θεολογικές και τις ποιμαντικές σπουδές καθώς και στη θέση των επιστημών των ανθρώπου ιδιαίτερα της Ψυχολογίας σε αυτές. Ο συγγραφέας διερωτάται επίσης για το περιεχόμενο και τον τρόπο του κηρύγματος και του επανευαγγελισμού σήμερα. Αναζητεί το ρόλο του Κατηχητού και της Κατηχήτριας, τη θεολογική θεμελίωση της ποιμαντικής των ασθενών, την αντιμετώπιση προβλημάτων ψυχικής υγείας στην εξομολόγηση καθώς και την υπεύθυνη στάση της Εκκλησίας ως προς τους μετανάστες.

Ο σημερινός άνθρωπος ζει σε μία πόλη αγνοώντας το παρελθόν της αλλά και το μέλλον της! Η ημέρα της Κυριακής, ιδιαίτερα με την τέλεση της Θ.Λειτουργίας, παρουσιάζεται ως η ευκαιρία να συζεύξει παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα, μελετώντας τη ζωή και το θάνατο, τη μεταμόρφωση της ζωής. Το βιβλίο φιλοξενεί επίσης ποιμαντικές αναγνώσεις κειμένων που ισορροπούν μεταξύ "προδοσίας" και "καλής ποιμαντικής" αλλά και που βεβαιώνουν ότι ο Θεός που πιστεύουμε και εμπιστευόμαστε δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζώντων. Όλα τα παραπάνω δεν είνα μία πρόκληση για την Ποιμαντική στον 21ο αιώνα;