Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια να παρουσιαστεί μια ψυχαναλυτικής οπτικής προσέγγιση για τη μάθηση με έμφαση στους συναισθηματικούς παράγοντες που υπεισέρχονται στη σχέση διδάσκοντος-διδασκομένου. Η προβληματική αναπτύσσεται υπό μια ψυχαναλυτική θεώρηση με αναφορά στη σχέση μητέρας-βρέφους. Το ζήτημα του σχεσιακού παράγοντα στη μάθηση, και κυρίως στη μάθηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αναδεικνύεται ως κυρίαρχο τόσο υπό το πρίσμα μιας ψυχοδυναμικής όσο και μιας σύγχρονης παιδαγωγικής οπτικής, που εισάγει κύρια η φαινομενογραφική προσέγγιση. Το βιβλίο επικεντρώνεται σε διαστάσεις της λειτουργίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καταδεικνύοντας τη σημασία της σχέσης διδάσκοντος-διδασκομένου για τη μάθηση. Υποστηρίζεται ότι η κατάσταση της γνωστικής αβεβαιότητας και το "παιχνίδι" με τα νοήματα και τις καινοτόμες θεωρήσεις που κυριαρχεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση απαιτεί αντοχή στη ματαίωση, μετατόπιση από το ναρκισσισμό και ταυτόχρονη αναγνώριση της σημασίας της σκέψης του άλλου για την ανάπτυξη της δικής μας σκέψης. Πρόκειται για την αναγνώριση του σχεσιακού παράγοντα που αφορά τη "συνάντηση" ενός νου με έναν άλλο και την "επαφή της σκέψης" του ενός με τη σκέψη του άλλου. Η καινοτομική διάσταση της πρότασης που περιέχεται σ' αυτό το βιβλίο έγκειται στη συσχέτιση μεταξύ της ψυχαναλυτικής οπτικής και της φαινομενογραφίας, η οποία ανοίγει νέα μονοπάτια θεωρήσεων για τη μάθηση στο πλαίσιο μιας "διεπιστημονικής συνομιλίας".