Μολονότι ο ίδιος ο Μπεκετ δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα τις αναλύσεις των έργων του, ίσως μάλιστα να τις κορόιδευε ελαφρά αποτολμώ εδώ αυτόν τον χαρακτηρισμό, θεωρώντας πως εκφράζει όσο γίνεται πιο γενικόλογα, συνεπώς πιο ακίνδυνα, το πεδίο δράσης των θεατρικών του έργων, που κι αυτά έτειναν , με την προϊούσα λιτότητα τους, προς την ανυπαρξία ή μάλλον προς την ιδέα της ανυπαρξίας. Γιατί, κατά τα αλλά αυτά καθαυτά τα λακωνικά, λιτά και φορμαλιστικά κείμενα, που αναδύθηκαν μέσα από τη λεγόμενη εποχή της εικόνας και παραδόξως πολύλογου γραφομανή και άμορφη στην πραγματικότητα ανήκουν στα πιο υπαρκτά βαρυσήμαντα και πολύτιμα εφόδια που μας κληροδότησε ο αιώνας που έφυγε.