Και χθες είδα μιαν εικόνα σ' ένα περιοδικό που με τάραξε φοβερά και μ' έκαμε πολύ, πολύ να σκεφθώ... Ξέρετε τι; [...]
Παρίστανε, φαίνεται, το βάθος ενός Θεάτρου. Η αυλαία ήταν κατεβασμένη κι εδιακρινόταν μόνο το κάτω μέρος - βελούδο βαρύ, με βαθειές δίπλες... Μπροστά μερικά σκαλοπάτια σκεπασμένα από ταπί ανοιχτό χρώμα, ανέβαιναν στη σκηνή. Και μέσα από τη σκηνή που δε φαινόντανε έβλεπες κι έτρεχε κι εχύνετο κάτω από την αυλαία κι έβαφε το ταπί, κι ελίμναζεν απάνω στα σκαλοπάτια και χάμαι στο πάτωμα, αίμα, μαμμά, σαν να πηδούσε φουντάνα από καμιά πληγή αόρατη, πίσω από την αυλαία...
Και κάτω από την εικόνα ήταν γραμμένο: "Τι να συνέβη άρα γε;"