Κάνουμε θέατρο με την ψυχή μας...
Καθίσαμε όλοι μαζί γύρω-γύρω κι αρχίσαμε ακούγοντας τις ανάσες μας, αγγίζοντας τις φωνές μας, νιώθοντας το κορμί μας, ελέγχοντας τις κινήσεις μας.
Μάθαμε να προσέχουμε, να φωνάζουμε, να σωπαίνουμε, να γελάμε. Σοβαρά με χαρά, με πειθαρχία.
Ένα μικρό ποτάμι που δεν έχει πια νερό -ιστορικό ωστόσο, μυθικό- στάθηκε ο οδηγός μας.
Πήγαμε σε μιαν άλλη χώρα και δείξαμε μέσ' από τον μικρούλη Ίναχο την ιστορία της πατρίδας μας.
Παίξαμε μπροστά στο κοινό της πόλης μας. Πατήσαμε με ευλάβεια το αρχαίο θέατρο του Άργους.
Σταθήκαμε σεμνά αντίκρυ στα φώτα, μέσα στις ζητωκραυγές.
Δακρύσαμε όταν χωρίσαμε και η γιορτή τελείωσε. Τελείωσε;