Στο Τολέδο, ένα σούρουπο του καλοκαιριού, ένας έλληνας ζωγράφος συζητά με τον Φεντερίκο Τσούκαρο για τα μυστικά της ζωής και της τέχνης. Ο ιταλός δάσκαλος, συγκινημένος από το ταλέντο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, βγάζει από το σάκο του ένα πολύτιμο αντίτυπο του πρώτου βιβλίου κριτικής της τέχνης, των Βίων εξαίρετων καλλιτεχνών του Τζόρτζιο Βαζάρι και το χαρίζει στον μαθητή του. Ο Γκρέκο δεν αποχωρίζεται ποτέ αυτό το βιβλίο, το οποίο εμπλουτίζει με πολλά και σημαντικά σχόλια στα περιθώρια. Πέρασαν τέσσερις αιώνες μέχρι να βρεθεί το χαμένο αντίτυπο, να αναγνωριστεί ο γραφέας των δυσανάγνωστων σχολίων και να εκδοθεί το βιβλίο στα ισπανικά, με ακριβή μεταγραφή των σημειώσεων του Γκρέκο. Η αξία της έκδοσης είναι ανυπολόγιστη: σημειώσεις αποκαλύπτουν την άγνωστη προσωπικότητα του Γκρέκο-τύπος μονήρης, υπερασπιστής αδιάλλακτος των καλλιτεχνικών αξιών στις οποίες πιστεύει, μόνιμα είρων, βαθύς γνώστης της ιταλικής τέχνης του 16ου αιώνα ευαίσθητος παρατηρητής του νέου ρόλου που παίζει η τεχνοκρατική στην εποχή του, αλλά ξένος σε μεγάλο βαθμό στην αυτοκρατορική πόλη του Τολέδο όπου έζησε τα τελευταία 38 χρόνια της ζωής του. Τη πολυσέλιδη εισαγωγή στην ελληνική έκδοση γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου.