Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, τόσο ως προς την ποσότητα, όσο και ως προς την ποιότητα, η τέχνη του Πικάσο δεν έχει προηγούμενο, ότι οι πίνακες, τα γλυπτά, τα χαρακτικά και τα κεραμικά του αποκαλύπτουν το χέρι κάποιου που δικαιούται να αποκαλείται "η μεγαλοφυΐα του 20ού αιώνα". Όμως, θα μπορούσε να είναι επαναστατικός, να έχει εισαγάγει αναρίθμητες καινοτομίες, να έχει διαρρήξει τους δεσμούς με έναν τεράστιο αριθμό ξεπερασμένων παραδόσεων, και όμως τίποτε από αυτά να μην αρκεί για να αποκληθεί κάποιος μεγαλοφυΐα. Πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο, ένα ορισμένο χάρισμα, κάτι που γοήτευε και μάγευε τόσο τους κριτικούς όσο και το κοινό. Και ο Πικάσο το είχε αυτό το "κάτι", και μάλιστα σε αφθονία