Ανάμεσα στις αισιόδοξες και απαισιόδοξες πτυχές σύνολης της πορείας του εικοστού αιώνα σημαντική θέση κατέχει η προσπάθεια για συνάντηση, καταλλαγή, διάλογο, αλληλογνωριμία, συναντίληψη, αλληλοκατανόηση και εμπέδωση σχέσεων αλληλοσεβασμού μεταξύ των Εκκλησιών.

Οι εκκλησιαστικές διοικήσεις κατανόησαν επιτέλους τη βαρύτατη ευθύνη τους για την τραγική κατάσταση που βρίσκεται για πολλούς αιώνες το σώμα του Χριστού.

Αυτή η προσπάθεια χαρακτηρίζεται "Οικουμενική Κίνηση" και αξιολογείται ως το μεγαλύτερο γεγονός στην πρόσφατη ιστορία του Χριστιανισμού.

Ωστόσο η διαπίστωση ότι αυτή η κίνηση αποτελεί για πολλούς μια παρεξηγημένη υπόθεση, σημείο αντιλεγόμενο, επιβάλλει την ανάγκη για μια κατά το δυνατόν αντικειμενική και σφαιρική οικουμενική πληροφόρηση και εκπαίδευση.