Το μικρό αυτό βιβλίο με το βίο του στάρετς Αντωνίου δεν είναι ένα έργο φαντασίας ούτε ένα ευσεβές μυθιστόρημα. Είναι μια αληθινή ιστορία ενός συγχρόνου "ανθρώπου του Θεού". Ο στάρετς Αντώνιος (ιεροδιάκονος Αλέξιος) υπήρξε χαρισματική μορφή. Έζησε σε μια πολύ δύσκολη για την Εκκλησία περίοδο, όπου η αθεϊστική λαίλαπα θέλησε να γκρεμίσει την Εκκλησία και να διαλύσει το σύνδεσμο του ρωσικού λαού με την Ορθόδοξη παράδοση.

 

Ο ίδιος έζησε όλη σχεδόν τη ζωή του ως καταδιωγμένος και περιπλανώμενος. Στη δεκαετία του '30 γεύθηκε την πικρή εμπειρία της φυλακής, των στρατοπέδων, της εξορίας. Επανειλημμένα βασανίστηκε, έφτασε πολλές φορές ως το κατώφλι του θανάτου και διασώθηκε ως εκ θαύματος. Από τα βασανιστήρια έχασε το φως του και αργότερα έγινε ένας περιπλανώμενος μοναχός, ένας τυφλός οδοιπόρος του Θεού. Οι αποστάσεις που διήνυσε στην αχανή τότε Σοβιετική Ένωση ήταν απίστευτες. Μυστικά και αθόρυβα, ως "αύρα λεπτή", στάθηκε για πολλούς ανθρώπους ο σοφός καθοδηγητής, ο πνευματικός πατέρας, στηρίζοντας, ενισχύοντας, παρηγορώντας, θεραπεύοντας.

 

Το 1994 εκοιμήθη εν Κυρίω και ετάφη στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στη Μόσχα.