Η τραπεζική ενέγγυα πίστωση είναι ένας θεσμός που παρουσιάζει ιδιαίτερο πρακτικό ενδιαφέρον κυρίως εξαιτίας της καθιέρωσής της ως το κατεξοχήν μέσο πληρωμής στο διεθνές εμπόριο. Η ευρεία αυτή διάδοση της τραπεζικής ενέγγυας πίστωσης στο πεδίο των διεθνών συναλλαγών οφείλεται κυρίως στον αυτόνομο χαρακτήρα της που εξισορροπεί και διασφαλίζει κατά το δυνατόν τα συμφέροντα όλων των εμπλεκομένων στην τραπεζική ενέγγυα πίστωση μερών. Αυτός ακριβώς ο αυτόνομος χαρακτήρας της τραπεζικής ενέγγυας πίστωσης αποτελεί και το κύριο αντικείμενο της παρούσας μελέτης που πραγματεύεται την έννοια, την έκταση εφαρμογής της αρχής της αυτονομίας και τις περιπτώσεις κάμψης της τελευταίας όχι μόνο στα πλαίσια του ελληνικού δικαίου αλλά και αλλοδαπών. Στόχο της μελέτης αποτελεί ειδικότερα η ανίχνευση των δυσδιάκριτων εκείνων ορίων μεταξύ αυτονομίας και εξαιρέσεων, χωρίς τον σαφή προσδιορισμό των οποίων διακυβεύεται η βεβαιότητα δικαίου και η ασφάλεια των συναλλαγών, στοιχεία άκρως απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία και αποτελεσματικότητα της τραπεζικής ενέγγυας πίστωσης ως μέσου πληρωμής στο πλαίσιο των διεθνών συναλλαγών.

Διεύθυνση Σειράς: Ε. Περάκης, Δ. Τζουγανάτος, Γ. Μιχαλόπουλος, Γ. Σωτηρόπουλος, Λ. Αθανασίου