Το "Πόλεμος και Ειρήνη" θεωρείται από πολούς το μεγαλύτερο μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στο τετράτομο μεγαλειώδες έργο εξιστορείται η εκστρατεία του Ναπολέοντα εναντίον της Ρωσίας, ο πατριωτισμός και η αντίσταση του ρωσικού λαού, παράλληλα με την αμερημνισία που επικρατούσε την ίδια εποχή στα σαλόνια της αριστοκρατίας. Γράφτηκε σε μια εποχή προσωρινής γαλήνης για τον ανήσυχο στο πνεύμα συγγραφέα, όταν ακόμα η ρήξη με την τάξη του γινόταν ακόμα σε επίπεδο χαρωπής ανταρσίας γεμάτης σφρίγος και υγεία σύμφωνα με το Φώντα Κονδύλη στον πρόλογο του βιβλίου"πριν ξεσπάσει ακόμα η οργή του με την Άννα Καρένινα και όταν δεν είχε ακόμα επιδοθεί συστηματικά στα πολιτικά και κοινωνικά του κυρήγματα εναντίον του απολυταρχικού καθεστώτος και της εκκλησίας της Ρωσίας". Ωστόσο την τεράστια και πολυπληθή αυτή τοιχογραφία της ρωσικής κοινωνίας όπου οι σκηνές όπου οι σκηνές των μαχών στην ύπαιθρο χώρα συναγωνίζονται σε δριμύτητα τις σκηνές μαχών μέσα στα αριστοκρατικά σαλόνια, η αναζήτηση του Καλού είναι έντονη. Όπως και ο ηθικός πανικός, χαρακτηριστικό της εποχής, που βασανιζόταν από τα διλήμματα του "βοναπαρτικού" ατομικισμού και της χριστιανικής αυταπάρνησης.