Κάθε φορά που ο Αλοϊς, το λιοντάρι, συναντά τον Όσκαρ, τον ελέφαντα, και το Λεοπόλδο, την καμηλοπάρδαλη, στη λίμνη Τσαντ για ένα βραδινό ποτό, πιάνουν την ίδια κουβέντα: πως οι άνθρωποι καθόλου δεν εκμεταλλεύονται τα ταλέντα που έχουν. Μπορούν να κολυμπούν σαν τα ψάρια, να πετάνε σαν τους αετούς, να σκαρφαλώνουν σαν τους τράγους, αλλά τελικά τίποτα δεν κατορθώνουν παρά να προκαλούν συνέχεια πολέμους και λιμούς. Τι φταίνε όμως τα παιδιά τους; Τα ζώα συμπονούν και αποφασίζουν να επέμβουν για να φέρουν την ειρήνη.