Οι πόλεις ασκούν μια ισχυρή, αλλόκοτη μαγεία, και τίποτα δεν είναι τόσο αλλόκοτο όσο η γοητεία που ασκεί η Πράγα στο φυλλοκάρδι του ταξιδιώτη που νοσταλγεί τον τόπο του -που νοσταλγεί όχι την πατρίδα του, αλλά την πόλη στις όχθες του Βλάτβα που άφησε πίσω. Κι αν κάποτε ξαναγυρίσει, νιώθει ενοχές, που λησμόνησε, που παραμέλησε, που στάθηκε άπιστος. Ίσως το συγκεκριμένο βιβλίο να είναι μια προσπάθεια συμφιλίωσης, ένα δώρο που προσφέρεται διστακτικά -ή, πάλι, απλώς το εξευμενιστικό γράμμα ενός άπιστου εραστή που ζητάει συγχώρεση.