Στο περίφημο αριστούργημά του Ιερό ο Φόκνερ περιγράφει τα βάθη του αμερικανικού Νότου ακριβώς όπως τα αντιλαμβανόταν: να σφύζουν από ζωή και διαφθορά. Καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία μιας οικτρής δικαστικής πλάνης, βλέπουμε υψηλής ποιότητας κωμικές σκηνές -την εξαθλιωμένη ζωή σ' ένα πορνείο του Μέμφις, το ξεφάντωμα στην κηδεία του Αλαμπάμα Ρεντ- να αντιπαρατίθενται σε άλλες με τόση διαστροφή και βία, που συγκλονίζουν. Ο χειρισμός του θέματος κατά τρόπο που αιφνιδιάζει, καθώς και οι υπερβάσεις που επιχειρούνται στο μυθιστόρημα οδήγησαν ορισμένους κριτικούς στην απόρριψή του με το επιχείρημα ότι επρόκειτο για μελόδραμα που γράφτηκε με αποκλειστικό σκοπό το χρηματικό κέρδος. Για πάμπολλους όμως αναγνώστες, πέρα από τη βία και τον τρόμο που μέσα τους βουλιάζει μια ολόκληρη
φοκνερική πινακοθήκη με κοινωνικά απροσάρμοστους, έκφυλους και εγκληματικούς τύπους, το "Ιερό" είναι ένα μυθιστόρημα που επιβάλλεται σαν μια συνταρακτική και αδυσώπητη θεώρηση της ανθρώπινης φύση.