Πόσο πετυχημένη μπορεί να είναι η διδασκαλία του αρχαίου ελληνικού θεάματος, ώστε να γίνεται κατανοητή από το μαθητή; Πόσο πιο άνετα μπορεί να αισθάνεται ο μαθητής, ώστε όχι μόνο να μην του δημιουργούνται τάσεις απώθησης από τη διδασκαλία του θεάματος, αλλά αντίθετα να του κινείται περισσότερο το ενδιαφέρον και ευχάριστα να οδηγείται στη σωστή επεξεργασία για να καταλήγει σε ασφαλή μετάφραση; Στα ερωτήματα αυτά νομίζουμε ότι δίνουμε απάντηση με το βοήθημά μας αυτό που αποτελεί την έκφραση της εμπειρίας μας πολλών ετών. Παρουσιάζουμε αναλυμένο το θέμα όπως πρέπει να διδάσκεται στην τάξη (. . .). Τα δε θέματά μας είναι έτσι επιλεγμένα από τους αρχαίους συγγραφείς, ώστε το περιεχόμενό τους να κεντρίζει τη διάθεση του μαθητή και (θα τολμούσα να πω) να του προσφέρει ψυχική ικανοποίηση.