Από τα φοιτητικά χρόνια κέντριζε το ενδιαφέρον μου η γνώση ορισμένων κοινωνικών ομάδων με κάποιες ιδιαιτερότητες. Δεν ήξερα πού να τους κατατάξω· στους Έλληνες ή σε κάποια άλλη φυλή. Από τη μεριά της Πολιτείας δεν είχε επιδειχθεί κανένα ενδιαφέρον να ενημερώσει τον μαθητόκοσμο για την καταγωγή π.χ. των Βλάχων, των Σαρακατσάνων, των Πομάκων, των Τσιγγάνων (Ρομά) αφιερώνοντας στο μάθημα της Ιστορίας λίγες έστω σελίδες.
Έτσι με το πέρασμα του χρόνου ωρίμασε η ιδέα ότι έπρεπε ν' ασχοληθώ με το θέμα αυτό, προπαντός όταν διαπίστωσα ότι από την πλευρά των Ρουμάνων είχε εξαπολυθεί μια ανελέητη προπαγάνδα ότι οι Βλάχοι δεν είναι Έλληνες αλλά Ρουμάνοι.
Με την ευαισθησία που με διακρίνει, όπως και κάθε Έλληνα, όταν πρόκειται για εθνικά θέματα, αποφάσισα ν' ασχοληθώ σοβαρά επιδιώκοντας μια ενημέρωση από την ελληνική και ξένη βιβλιογραφία. Καρπός αυτής της ενημέρωσης ήταν η συγγραφή και η έκδοση του βιβλίου μου "Βλαχόφωνοι Έλληνες" από τις Εκδόσεις Αφών Κυριακίδη, 2011.
Έπειτα ήρθε η σειρά των Σαρακατσαναίων, γιατί και γι' αυτούς είχαν γραφεί πολλά, ότι δήθεν είναι Βλάχοι που έχασαν τη λατινογενή γλωσσική τους διάλεκτο και μίλησαν ελληνικά. Απ' όσα όμως είχα διαβάσει και απ' όσα αποκόμισα από συζητήσεις Σαρακατσαναίων, διαπίστωσα ότι από τη βλάχικη γλώσσα δεν είχαν στο λεξιλόγιό τους ούτε μία λέξη, όχι μόνο βλάχικη, αλλά ούτε μια που να μην είναι ελληνική, εκτός από εκείνες τις ξένες λέξεις που τις μιλούν όλοι οι Έλληνες.
Έτσι γεννήθηκε και η συγγραφή αυτού του βιβλίου "Σαρακατσαναίοι, οι φερέοικοι Έλληνες", όπου προσπαθώ ν' ανασκευάσω κάποιες θέσεις-απόψεις, ιδιαίτερα Ρουμάνων συγγραφέων, οι οποίοι με τη βουλιμία που τους διακρίνει θέλησαν να ρουμανοποιήσουν και τους Σαρακατσαναίους. Αυτή ήταν η αφορμή που μου έδωκε το έναυσμα να ασχοληθώ και να γράψω για την εθνική ταυτότητα των Σαρακατσαναίων, την κοιτίδα τους, τη σχέση τους με τους Βλάχους, τη νομαδική τους ζωή, την ποιμενική τους ζωή, τα τσελιγκάτα τους, κ.λπ.
Η κοινωνική τους ζωή, τα ήθη και έθιμά τους, οι παραδόσεις, οι αγώνες τους και η προσφορά τους στο γένος μας δεν μ' άφησε αδιάφορο, αλλά κάποια θέματα τα πραγματεύτηκα με κάποιες επιφυλάξεις, αφήνοντας την πλήρη ενημέρωση του αναγνώστη στους ίδιους Σαρακατσάνους συγγραφείς, οι οποίοι τα γνωρίζουν καλύτερα, γιατί τα έζησαν και οι ίδιοι. Γι' αυτό στο σημείο αυτό επικαλούμαι την επιείκεια του αναγνώστη, παρά το γεγονός ότι προσπάθησα πολύ να μην απέχω από την αλήθεια των όσων πραγματεύομαι, βασισμένος στην συγκινητική περιγραφή από Σαρακατσάνους συγγραφείς στις λεπτομέρειες που καλύπτουν τα θέματα π.χ. του γάμου, το στήσιμο του κονακίου, τις προετοιμασίες και την αναχώρηση για τα βουνά την άνοιξη και για τον κάμπο το φθινόπωρο, και προπαντός τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το τσελιγκάτο, που ορισμένοι το χαρακτηρίζουν ένα είδος άτυπου συνεταιρισμού.
Ευελπιστώ ότι δεν θα απογοητεύσω τους φίλους αναγνώστες Σαρακατσαναίους και όχι μόνο αυτούς.