Ένα από τα βασικά φαινόμενα που παρουσιάζονται μέσα στην ψυχαναλυτική διεργασία είναι η αντιμεταβίβαση. Ο ιδιαίτερος δηλαδή ψυχολογικός τρόπος με τον οποίο αποκρίνεται ο ψυχαναλυτής στην παρουσία και στα λεγόμενα του αναλυόμενού του. Αυτό το φαινόμενο, που αρχικά θεωρήθηκε ως εμπόδιο στην κατανόηση του ψυχισμού του αναλυόμενου, κατέστη σταδιακά ένα καθοριστικό εργαλείο της αναλυτικής σκέψης και βοήθησε στην πρόοδο της ψυχαναλυτικής θεραπείας. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη μετατόπιση της ψυχαναλυτικής σκέψης έπαιξε το έργο δύο μεγάλων θεωρητικών της ψυχανάλυσης: της Πάουλα Χάιμαν στην Αγγλία και του Χάινριχ Ράκερ στην Αργεντινή.