«.....Θέλω μόνο να με βοηθήσεις να σε σώσω!». Αμέσως μετά κατάλαβα ότι το είχα πράγματι παρατραβήξει. Η απάντηση στην έκκληση μου ήρθε αστραπιαία, αλλά πήρε τη μορφή απίστευτης παγωνιάς και δυνατού αέρα, μιας ριπής ψυχρού ανέμου κι ένα τράνταγμα του δωματίου τόσο μεγάλο λες και είχε σπάσει το παράθυρο από το μανιασμένο άνεμο. Το παιδί άφησε μια δυνατή, τσιριχτή κραυγή που, χαμένη μέσα στην υπόλοιπη αντάρα, θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν μια κραυγή αγαλλίασης ή τρόμου, καθώς ήταν αδύνατον να ξεχωρίσω, αν και βρισκόμουν τόσο κοντά του. Πετάχτηκα πάλι όρθια και συνειδητοποίησα ότι το δωμάτιο είχε βυθιστεί σο σκοτάδι. Μείναμε έτσι για ένα λεπτό, κοιτούσα τριγύρω μου κι είδα πως οι κουρτίνες, τραβηγμένες, ήταν ασάλευτες και το παράθυρο εξακολουθούσε να είναι σφαλιστό. «Μα το κερί έσβησε!», αναφώνησα. «Εγώ το έσβησα, αγαπητή μου!», είπε ο Μάιλς...
το Στρίψιμο της Βίδας είναι μια κλασική ιστορία φαντασμάτων. Τίποτα όμως δεν την κάνει συνηθισμένη ή αναμενόμενης. Όλα ξεκινούν από τη στιγμή ου μια νεαρή Αγγλίδα γκουβερνάντα προσλαμβάνεται από έναν ευγενή για να αναλάβει τα δύο μικρά ορφανά ανίψια του. η υποψία της ύπαρξης του φόβου ξεκινάει σχεδόν από την αρχή και, καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ο τρόμος σταδιακά κορυφώνεται φτάνοντας στο τραγικό φινάλε.
Τα ερωτηματικά που γεννιούνται είναι πολλά: Είναι άραγε η γκουβερνάντα μια φαντασιόπληκτη, ερωτευμένη γυναίκα ή μια ηρωίδα με ατσαλένια νεύρα; Και τα παιδιά είναι στ’ αλήθεια τόσο αθώα όσο δείχνουν ή η αθωότητά τους είναι η συγκάλυψη των σατανικών τους σχεδίων;