Δεν υπάρχει ούτε καν η ψευδαίσθηση ότι οι σκέψεις, οι απόψεις, ή οι εκτονώσεις του απλού πολίτη δημοσιοποιούμενες μπορούν ποτέ να ληφθούν υπόψη από τους ανθρώπους της όποιας εξουσίας. Η έκφραση, όμως, της γνώμης του πολίτη είναι και δικαίωμα και υποχρέωση και η εκτόνωση ανάγκη. Ευτυχώς που δεν μας εμποδίζει κανείς να συνομιλούμε με τον εαυτό μας, να διαλογιζόμαστε φωναχτά, ως αντίδραση τουλάχιστο επιβίωσης ή για να αποφευχθεί η αλλοτρίωση. "Όταν ένας ανατολίτης σοφός ρωτήθηκε κάποτε γιατί επιμένει στις διδαχές του για τιμιότητα, εργατικότητα και δικαιοσύνη, αφού οι άνθρωποι γύρω του ή δεν το άκουγαν ή δεν έδιναν καμιά σημασία στα λόγια του, αυτός απάντησε: Στην αρχή πίστευα ότι κάτι θα κατάφερνα, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι οι άνθρωποι δεν πρόκειται να αλλάξουν στο καλύτερο. Αν εξακολουθώ τα κηρύγματά μου, είναι για άλλο λόγο. Είναι για να μην αφήσω την αδιαφορία των άλλων να επηρεάσει εμένα..."