Διαβάζοντας τα γράμματα που αντάλλασαν οι δύο άνδρες για περισσότερο από τριάντα χρονια, θα 'λεγε κανείς ότι ο Τσβάιχ είναι πραγματικά ο γιός που ο Φρόυντ θα ήθελε να έχει. Εκτιμά σ' αυτόν τη «βαθιά σεμνότητά» του και είναι ταυτόχρονα γοητευμένος από το συγγραφέα αυτόν που έχει τόσα κοινά με τον Άρθουρ Σνίτσλερ, τον οποίο θεωρούσε «δίδυμο αδελφό» του. Πρόκειται για την ίδια πνευματική οικογένεια που βρίσκεται εξίσου μακριά από τον Ντοστογιέφσκι (ο Φρόυντ ποτέ δεν θα τον εκτιμήσει πραγματικά) και από τον Καρλ Κράους, αυτόν το δηλωμένο ανατροπέα, αυτόν τον ιδεοληπτικό της γλώσσας με το αλαζονικό αριστοκρατικό ύφος.